مدیرعامل شرکت مهان اندیشان آکام (هنرکارت) گفت: بیش از ۹۱ هزار هنرکارت برای اصحاب فرهنگ، هنر، رسانه و فعالان قرآن و عترت سراسر کشور صادر شده است.

حیدر مرادی، یکشنبه هفتم مرداد گفت: صندوق اعتباری هنر مصمم است تا ضمن ارائه خدمات و تسهیلات بهتر و بیشتر به اعضا، افزایش سطح رضایتمندی خانواده فرهنگ و هنر را نیز فراهم کرده و گام های موثری در جهت بهره مندی اعضاء از حقوق واقعی آنها را فراهم کند.

وی با اشاره به تأکید مدیرعامل صندوق اعتباری هنر مبنی بر تلاش، پیگیری و رایزنی برای ارائه خدمات و تسهیلات بیشتر و بهتر به اصحاب فرهنگ، هنر، رسانه و فعالان قرآنی سراسر کشور دارای هنرکارت، هدف از ایجاد و پایه گذاری این شرکت را ایجاد بستری برای یکپارچه سازی خدمات ارائه شده توسط صندوق اعتباری هنر با ارائه کارت هویتی و شناسایی (هنرکارت) به اصحاب فرهنگ، هنر، رسانه و فعالان قرآن و عترت در سراسر کشور عنوان کرد.

صدور بیش از ۲۸هزار هنرکارت از مهر۱۴۰۰ تاکنون

مدیر عامل شرکت مهان اندیشان آکام (هنرکارت) اظهار داشت: همزمان با افزایش تعداد هنرمندان عضو صندوق اعتباری هنر، شرکت مهان اندیشان آکام (هنرکارت) نیز، همگام با این صندوق، بیش از ۲۸ هزار هنرکارت از مهر ماه ۱۴۰۰ تاکنون صادر و برای اعضا ارسال شده است.

مرادی با اشاره به سیر و روند رو به رشد افزایش جمعیت اعضای متقاضی گفت: در چهار ماهه اول سال ۱۴۰۲ برای بیش از چهار هزار نفر هنرکارت صادر و بالغ بر ۷۰۰ نفر نیز در مرحله چاپ و صدور هنرکارت هستند.

تأکید صندوق اعتباری هنر بر ارائه خدمات و تسهیلات ویژه به اعضاء

وی با توجه به اتخاذ سیاست‌های جدید مدیرعامل صندوق اعتباری هنر مبنی بر استفاده از بستر هنرکارت برای ارائه خدمات به جامعه فرهنگ و هنر کشور، طی تغییرات مدیریتی گفت: هدف اصلی این شرکت صرفاً از صدور هنرکارت به ارائه خدمات ویژه همزمان با صدور هنرکارت برای تمامی هنرمندان عضو صندوق بوده است.

مرادی از فعال‌سازی خدمات ایران کارت بانک آینده بر روی هنرکارت‌ها خبر داد و گفت: براساس توافق به عمل آمده بیش از هزار و ۵۰۰ فروشگاه در سراسر کشور بنا به سطح کارت افراد دارای هنرکارت با خرید خود از فروشگاه های فوق، هر دوشنبه بین ۱۰ تا ۵۰ درصد بازگشت نقدی برای آنها لحاظ شده و به کارت افراد واریز می‌ شود.

وی همچنین ایجاد زیرساخت قوی و متناسب با نیاز هنرمندان، ارائه خدمات با نرخ و شرایط پرداخت ویژه توسط شرکت‌های خدمات درمانی و تفریحی مانند بیمه دندانپزشکی، آزمایشگاهی درمنزل و هتل‌های ایرانگردی را از دیگر خدمات و ارائه تسهیلات از سوی هنرکارت صندوق اعتباری هنر برشمرد.

نوشته بیش از ۹۱هزار هنرکارت صادر شد اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

نوشته رشد ۳۵ درصدی صدور مجوز اجرای موسیقی در فصل بهار برای پایتخت اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

نوشته اهدای ۵ نسخه تاریخی صربستان به کتابخانه ملی ایران اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

نوشته فرصت یک جشنواره ژاپنی برای هنرمندان ایرانی اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

چنته اردبیل

چنته بافی از نمونه های صنایع دستی اردبیل قدیمی است که قدمت آن به چند صد سال می رسد. چنته بافی از لحاظ نوع بافت و ابعاد به گلیم و جاجیم شباهت زیادی دارد. مواد اولیه ای که در چنته بافی استفاده می شود مشابه با مواد اولیه قالی و ورنی هستند. اما منظور از چنته چیست؟ چنته یک نوع کیف دسته دار سنتی است که به آن آینه دان هم می گویند و بنابراین چنته بافی اردبیل به تولید این کیف های سنتی بسیار زیبا اشاره دارد. برای تولید چنته ها از ۲ قطعه قالی در ابعاد ۳۰ در ۴۰ سانتیمتر استفاده می کنند و با دستگاه کرک چال از سه طرف می دوزند. طرفی که بدون دوخت باقی می ماند همان دهانه ورودی کیف است. اگر به فکر خرید سوغات و صنایع دستی استان اردبیل هستید، به هیچ وجه چنته یا کیف های دسته دار سنتی آن را فراموش نکنید.

نوشته چنته استان اردبیل اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

جاجیم بافی اردبیل

جاجیم بافی یکی از هنرهای اهالی استان اردبیل می‌باشد و جاجیم یکی از شاخص‌ترین محصولاتی است که توسط روستائیان استان اردبیل تولید می‌شود. بافت جاجیم در اکثر روستاها و مناطق عشایری اردبیل دارای سابقه دیرینه است و به علت وجود مواد اولیه در بین دامداران و عشایر تقریباً اغلب خانواده‌ها به این فن آشنائی دارند.

در استان اردبیل, منطقه خلخال, از نظر نوع بافت و میزان تولید آن, از مراکز مهم جاجیم بافی اردبیل به شمار می‌رود و جاجیم تولید شده در روستاهای شهرستان خلخال با سایر جاجیم‌ها متفاوت است. جنس نخهای استفاده شده در آن پشمی است.

در اکثر نقاط روستایی استان بافت جاجیم مرسوم است با این تفاوت که در نقاط مختلف, ترکیب رنگی و یا ظرافت نخ و نقوش, طرحهای مختلفی را ایجاد می‌نماید. نقوش رایج عبارتند از: گل سیب، گچی دیرناخی (ناخن بز)، سیرگا (گوشواره)، قرقره، بلی باقالی،جولما، بادامی، اوزوک گاشی (نگین انگشتر)، همیان و … . ولی لازم به ذکر است که بالاترین حجم تولیدمربوط به عشایر اردبیل،خلخال، مشکین شهر، پارس آباد مغان، نمین، کوثر و بیله سوار می‌باشد.

موارد مصرفی چون زیرانداز، سجاده، پادری، رومیزی، روتختی، رویه کرسی، پشتی، رویه تکمیلی کیف و ساک و رویه مبل دارد و در کارهای تکمیلی به همراه چرم مورد استفاده قرار می‌گیرد. نقش‌های جاجیم به دو صورت ساده و گلدار طراحی می‌شود. نوع ساده آن با تعییر رنگ تارها به صورت راه راه بافته می‌شود و نوع گلدار آن که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد به عنوان رویه کرسی, پشتی, انواع ساک و کیف به کار می‌رود. ابعاد جاجیم حدود ۹۰ الی ۱۲۰ سانتی متر مربع می‌باشد که برای بافتن آن حدود یک ماه زمان لازم است. پس از اتمام بافت و دوختن کناره‌های عرض جاجیم بر اساس نوع مصرف, قابل استفاده است.

نوشته جاجیم بافی در استان اردبیل اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

  گلیم بافی در استان اردبیل

اردبیل از جمله مناق مهم گلیم بافی ایران به شمار می‌آید و گلیم‌های آن در دنیا مشهور است و نقوش سنتی و اساطیری که در گلیم سمبل نمادها و یا نقش‌هائی از ذهن بافندگان که بیانگر ارزوها و خواسته‌های ساکنان منطقه است. نقوش سنتی رایج در گلیم‌های استان بیشتر نقش سماور سینی، خرچنگ در متن گلیم و گردونه مهر (چلیپا) و نفش اژدها در حاشیه گلیم باشد. همچنین نقوش حیوانات انتزاعی شده هم به کار می‌برد. گلیم در اکثر مناطق اردبیل رونق دارد در روستاها و عشایر. اما شهر نمین و روستاهای تابع آن و روستاهای بخش زهرا از شهرستان گرمی (مغان) از مراکز مهم و عمده تولید گلیم در استان به شمار می‌آیند.

ـ گلیم به سه نوع بافته می‌شود:
۱. گلیم ساده باف: در این گلیم پودها، یکی در میان از لابلای چله‌ها عبور می‌کند این گلیم دو رواست و برای بافت آن از قبل نقشه آماده نمی‌شود. نقشه آن معمولاً هندسی است و خطوط منحنی هم به ندرت دیده می‌شود.

۲. گلیم برجسته: زمینه‌ای ساده دارد ولی طرح اصلی مانند قالی پرزدار است، بدین صورت که از روی نقشه قالی بر روی چله گلیم گره زده شده و در پایان پرز اضافی چیده می‌شود.

۳. ورنی: گلیمی بدون پرز است بدون نقشه و ذهنی‌باف که توسط زنان و دختران عشایر مناطق مغان ارسباران ‌و مشگین شهر بافته می‌شود. این نوع گلیم در کردستان و کرمان با طرح و نقش دیگری بافته می‌شود که در کرمان آن را شیریکی پیچ می‌نامند. بهترین ورنی را در اردبیل ایل شاهسون، یا ایل سون تولید می‌کنند که سابقه‌ای طولانی در این زمینه دارد. ورنی‌های استان در رنگ‌های لاکی، سرمه‌ای، کرم، سفید، پیازی، آبی روشن با نقش حیوانات در وسط و حاشیه‌ای حداکثر به عرض بسیت سانتی‌متر در طرفین می‌باشند.

ـ انواع ورنی:
۱. ورنی دست ریس «گوزم»: این نوع ورنی بسیار کم تولید می‌شود و از ظرفیت و اصالت خاصی برخوردار است.

۲. ورنی پشمی ماشین ریس: این دسته با بقیه فرق ندارند و به دلیل استفاده از پشم ماشینی از مرغوبیت و اصالت چندانی برخوردار نیستند.

۳. ورنی‌های تمام ابریشم: تماما مواد و مصالح ابریشمی است. از ظرافت خاصی برخوردارند و برای صادرات تولید می‌شوند و از کیفیت اصالت و نقش‌ آنها کاسته می‌شود.

۴. ورنی کف ابریشم: در این ورنی پود ابریشمی است از ظرافت خاصی برخوردارند و برای صادرات تولید می‌شوند و از کیفیت اصالت و نقش آنها کاسته می‌شود.

۵. ورنی‌های کهنه باف: در این ورنی‌ها تار و پود از ابریشم است و از پشمی که از الیاف جاجیم‌های قدیمی و کهنه به‌دست آمده استفاده می‌شود و جنبه صادراتی دارد.

ـ روش بافت ورنی:
ورنی از نظر بافت به گلیم و قالی شباهت دارد و این زیرانداز به صورت یک رو است و این به دلیل شیوه خاص در بافت آن است که به صورت پود پیچی انجام می‌گیرد. این روش به بافنده این امکان را می‌دهد که خطوط منحنی را اجرا کند پودگذاری درونی با حرکت پیچشی و غیرمنقطع روی چله انجام می‌گیرد. در پایان هر رج یک پود نازک پنبه‌ای از میان تارها عبور می‌کند.

نوشته   گلیم بافی در استان اردبیل اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

رودوزی آذربایجان غربی

نوشته رودوزی آذربایجان غربی اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

رنگرزی و چاپ‌های سنتی آذربایجان غربی

رنگرزی الیاف یا کلاف نخ به روش سنتی را هنر رنگرزی می نامند و به تمامی نقوشی که به وسیله قلم مو مهر و غیره روی پارچه چاپ می شود، چاپ سنتی می گویند. که عبارتند از: چاپ دندانی، چاپ کلاقه ای و چاپ پارچه قلمکار. رنگ ها در کالاهای نساجی از قدیم به دلیل اینکه از زیبایی خاصی برخوردارند، تاثیر زیادی بر روان انسان ها داشته است. هنر رنگرزی در ایران پیشینه کهنی دارد. کشف آثاری از پارچه های دوره ساسانی که شاهکارهایی از ذوق، ظرافت، هنر طراحی و رنگرزی به حساب می آید ناشی از وجود صنایع پیشرفته رنگرزی و نساجی و بافت فرش می باشد که این امر اعتبار آن را به اوج می‌رساند.

مراحل رنگرزی سنتی

در اولین مرحله کلاف را در پاتیل که در آن آب وجود دارد، ریخته و برای دو ساعت داخل آن قرار می دهند تا خیس بخورد. در مرحله دوم پاتیل را ابتدا گرم می نمایند. داخل آن را با آب پر کرده و صبر می‌کنند تا دم آیا به ۷۰ درجه سانتیگراد برسد. بعد دندانه را داخل پاتیل میریزند. در مرحله اخر کلافی که در مرحله قبل دندانه شده است را داخل پاتیل رنگ می ریزند.  بعد از یک ساعت کلاف ها آماده هستند. وباید پس از سرد شدن آنها را با آب سرد شسته سپس آب آنها را گرفته و در جایی قرار می دهند تا خشک شود.

نوشته رنگرزی و چاپ‌های سنتی آذربایجان غربی اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.

منبت کاری آذربایجان غربی

شاید کسی به درستی نداند که هنر منبت چوب از چه زمانی شروع شده و برای رسیدن به تکامل چه مسیرهایی را طی کرده است اما روشن است که سابقه و تاریخ منبت کاری در ایران جدا از تاریخ مصرف چوب نمی باشد و پژوهشگری که می خواهد به ریشه و سابقه ی صنایع چوبی دسترسی داشته باشد به طبع مجبور است روند استفاده و کاربرد چوب را مورد مطالعه قرار دهد ولی لازم به ذکر است که تاریخ مصرف چوب نیز در ایران چندان گویا نبوده و اسناد و مدارک که دال براین امر باشد چندان در دسترس نیست.

«اما آنچه از خلال نوشته های جسته گریخته ی محققان ، مورخان و باستان شناسان می توان استنباط کرد ،حاکی از آن است که در ایران عصر حجر استفاده از چوب معمول بوده و بنا به نوشته ی« گیرشمن » مردم بومی ایران که قرن ها قبل از مهاجرت آریایی ها در ایران می زیستند،در حدود ۴۲۰۰سال قبل از میلاد مسیح برای ساخت خانه های محیط اطراف خود از چوب استفاده می کرده اند و نقش یک لوح ی متعلق به ۳۰۰۰سال قبل از میلاد در شوش به دست آمده نشان می دهد استفاده از چوب برای ساخت وسایلی نظیر نردبان در این دوره رواج داشته است.
همچنین قطعه چوبی که در یکی از مقبره های متعلق به ۵۰۰۰سال قبل در اطراف شهرستان فسا به دست آمده و نوع آن توسط آزمایشگاه چوب شناسی دانشکده جنگلداری گلخونک(با استناد به تحقیقات انجام شده توسط دکتر رضا حجاری این نوع درخت که جزو گیاهان همیشه سبز است ،هنوز هم در مناطق مختلف استان فارس می روید)تشخیص داده نشان می دهد که در آن زمان ایرانیان از چوب برای ساخت ابزار مختلف استفاده می کرده اند.

در اکتشافات باستان شناسی تپه چراغعلی نیز ماکت گاو آهنی بادیرک بلند به دست آمده که نشان دهنده استفاده از چوب در ساخت گاو آهن و سایر وسایل کشاورزی می باشد. افزون براین،مطالعه و نوشته های مورخینی مانند «هرودوت» «گزنون»و«کنت کورث» با وجودی که پیرامون دوره ی مادها اطلاعات زیادی به دست نمی دهد،ولی در مورد دوره های هخامنشیان کاملا؛ گویاست.چنانکه« گرنفون» در مورد سلاح جنگی ایرانیان به نیزه هایی که از چوب درخت سنجد ساخته شده بود اشاره کرد و متذکر شده است:ایرانیان برای فتح«سارد» از ارابه های چند محوری بزرگی که وسط آن برجی برای استقرار تیراندازان وجود داشته استفاده کرده اند. درهمین دوره،به غیر از ابزار جنگی ،برای امور کشاورزی ،کشتی سازی و خانه سازی نیز از چوب استفاده می شد .نقش یک گاواهن که مربوط به ۴۰۰سال قبل از میلاد مسیح(اواخر دوره هخامنشیان) می باشد به خوبی نحوه ی استفاده از چوب در کشاورزی را نشان می دهد.

«صنعت و هنر ریزه کاری چوب در آذربایجان رونق و رواج شایسته ای (داشته)ودارد و اگر چه تولیدات فعلی به دلیل برخورداری صنعتگران از بازار مناسب فاقد ویژگی های لازم می باشد و اکثر تولید کنندگان شهری به جای خلق آثار ارزشمند هنری ترجیح می دهند محصولاتی مشتری پسند ارائه دهند،با این وجود هنوز در محلات پراکنده شهر ونیز در قسمتی از مناطق روستایی تولید کنندگان (وهنرمندانی)یافت می شوند که صبر و هنرشان را پشتوانه ی ساخت فرآورده های ظریف هنری و مصرفی کرده اند»(حسن بیگی -۱۳۶۵)

اطلاعات تاریخی و باستان شناسی اشاره دارد که روزگاری(حدود هزاره اول ق .م)این منطقه(آذربایجان غربی)پر از جنگل و درخت بود.بااستناد به حکله سارگون دوم در ۸۰۰ق.م برعلیه دولت اورارتو که به منطقه اشنویه اشاره دارد می توان دریافت که استفاده از چوب می توانست به عنوان ماده اولیه نه تنها در ساخت بنا ها و ابزار آلات مورد استفاده در زندگی روزمره بلکه در ارائه هنرهای چوبی نقش اساسی را داشته باشد.من باب مثال در خنجر یافته شده از تپه حسنلو آثاری از چوب های مثلثی شکل که در شبکه های تزئینی دسته خنجرفوق به کار گرفته شده،یاد کرد.دراین میان اگرچه آثار هنری قابل ملاحظه ای به عنوان هنر منبت در دست نیست اما یکی از کارهای قابل توجه ،درب چوبی منبت کاری شده ی کلیسای طاطا وس یا قره کلیسا واقع در روستایی به همین نام در شهرستان چالدران ،از توابع استان آذربایجان غربی است که مربوط به در ساختمان اصلی و قدیمی کلیساست.به گفته ی کارشناسان ،این در چوبی مربوط به دوره ی قاجاریه و زمان سلطنت عباس میرزا است که نزدیک به ۱۳۰سال از عمر آن سپری می شود.

گفتنی است در سال های قبل حدود ۳۵ سال پیش, ارامنه تبریز برای حفاظت بیشتر آن را به موزه ی ارامنه در تبریز انتقال دادند.
با توجه به شواهد و مطالعات میدانی در این پژوهش و با استناد به گفته ی شفاهی هنرمندان و استاد کاران ۲و همچنین نظر کارشناسان می توان گفت :که در منطقه ی آذربایجان غربی خصوصا“ ارومیه هنر منبت کاری از سالیان دور«نزدیک به یک و نیم قرن پیش » در این خطه از سرزمین ایران نیز رواج داشته ،که اکنون به مرحله ی تکامل خود رسیده است.با ذکر این نکته مهم که در ابتدای کار ،صاحبان حرف با نازک کاری« ریزه کاری» برروی چوب که از دیر باز معمول بوده،درمیان هنرمندان و هنر دوستان از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده اند.

● چوب آذربایجان:
معمولا“هنرمندان منبت کاردر این منطقه برای خلق یک اثر چوبی اغلب از چوب گردو استفاده می کنند.
عمده ترین ماده اصلی در منبت کاری ،چوب و چوب گردو مناسبت ترین چوب برای منبت کاری است.
از خواص چوب گردو می توان به موارد زیر اشاره کرد:
– دارای تنوع رنگ است.
– مقاوم است.(خوش مغار می باشد).
– دارای بافت ریز و محکمی است.
– دارای الیاف منظم و نامنظم ونقوش زیباست.
– خاصیت هم کشیدگی متوسطی دارد.
– از خانواده پهن برگان می باشد.
– به خوبی رنگ و لاک می پذیرد.
– خوش رنگ و خوش جنس است.
در منبت کاری از سایر چوب ها نیز استفاده می شود.مثل چوب راش که البته کیفیت رنگ آن به پای گردو نمی رسد و بیشتر برای کارهای درشت مثل تاج مبل به کار می رود. چوب گلابی نیز به علت عدم تنوع رنگ و نداشتن قطعه های بزرگ کمتر مورد استفاده قرار می گیرد.
● طرز تهیه و خشک کردن چوب:
بیشتر منبت کاران ارومیه چوب مورد نیاز خود را در پاییز و زمستان یعنی زمان برش درختان از سنندج خریداری می کنند.چون که چوبهای منطقه ی سنندج خوش رنگ و خوش جنس هستند.لذا برای ساخت اشیاء چوبی به مراتب مناسب تر از چوب های دیگر می باشند.بعد از تهیه چوب که به صورت الوار می باشد آن را ورقه ورقه کرده وسپس خشک می کنند معمولا“ خشک کردن چوب به دوصورت انجام می گیرد:
۱) به صورت مصنوعی که به وسیله ی دستگاه بخار خشک می شود.
۲) به صورت طبیعی،که در این روش چوب ها را در محلی قرار می دهند که هوا جریان داشته باشدآفتاب مستقیم نباشد(در سایه باشد)و بین چوبها باید فاصله ای ایجاد کنند تا جریان هوا در حرکت باشد،معمولا“ برای این کار از چوب دستک استفاده می کنند.
عموما“ مدت زمان خشک شدن چوبها بستگی به ضخامت آن دارد.حداکثر خشکی چوب ۲۰% می باشد ،بین ۲۰تا۳۰درصد چوب احتمال ترک بیشتری دارد. استادکاران مراحل خشک شدن را به صورت تجربی تشخیص داده و با دست زدن به چوب و صدای آن خشکی چوب را می فهمند.
● وسایل وابزار منبت کاری:
مغار :وسیله ای است برای تراشیدن چوب ،واندازه های مختلفی دارد که این اندازه ها براساس پهنای مغار تعیین می شود.درموقع کنده کاری باید انحنای شیب دار مغار به سمت کار باشد.
● انواع مغارکبریتی:
۱) «مغار کبریتی:نازک ترین مغار است .نوک آن یک میلی متر پهنادارد وبرای کندن سطوح صاف بکار می رود.
۲) مغار تخت یا صاف:از این مغار برای شیب دادن و کندن سطوح صاف استفاده می شود.
۳) مغار نیم باز:تیغه این مغار کمی انحنا دارد.داخلش نسبت به مغار تخت کمی گود است.دارای دهانه ای باز می باشد و برای ایجاد قوس و سطوح شیب دار بکار می رود که با مغار صاف امکان پذیر نیست.
۴) مغار گلویی یا کیلویی:برای ایجاد انحناهای عمیق استفاده می شود.این مغار نیم باز گودی بیشتری از مغار باز دارد و شیب آن تندتر است.
۵) مغار شفره:مقطع این مغار به شکل « v » است و برای ایجاد خط بین دو سطح که نسبت به هم زاویه دارند یا عمود هستند بکار می رد وهم چنین طرح را از زمینه جدا میکند« محمد ستاری -۱۳۶۸»
● چکش:
«از چکش برای ضربه زدن به مغار استفاده می شود.جنس چکش در گذشته از چوب و اکنون از چوب ویا پلاستیک فشرده می باشد.البته بعضی از منبت کاران چکش چوبی را خود ساخته و به طرفین سرآن لاستیک نازک می چسبانندوبه چهار دلیل منبت کاران از چکش چوبی یا لاستیکی استفاده می کنند.
۱) به خاطر اینکه هنگام ضربه زدن به مغار باعث می شود ضربات کمتر صدا داشته باشد .
۲) دسته مغار خراب نشود و آسیب نبیند.
۳) وزن آن سبکتر از چکش فلزی است و باعث می شود تا منبت کاران کمتر خسته شوند.
۴) چون سرچکش چوبی بزرگتر است راحتر می توان کار کرد.
به چکش چوبی تخماق نیز گفته می شود که لغتی ترکی می باشد.«(حمید طوجی -۱۳۸۰)
سوهان:شکلهای مختلفی دارد و برای ساییدن چوب و سایر موادمورد استفاده قرار می گیرد.
۱) سوهان دوسرصاف:این ابزار برای ساییدن چوب بکار می رود.
۲) سوهان دوسر کچ:جاهای گود را با این سوهان صاف می کنند.
۳) سوهان سه پهلو سه گوش:برای صاف کردن و تراش دادن قسمت های مورد نیاز به کار می رود.
۴) سوهان نیم گرد.
۵) سوهان دوکاردی
۶) سوهان دم موشی:از این سوهان برای کارهای خیلی ظریف استفاده می شود و این سوهان نازک وکوچک است.
۷) سوهان گرد:داخل جاهای گود و سوراخ را با این سوهان صاف می کنند.

نوشته منبت کاری آذربایجان غربی اولین بار در انجمن مؤسسات و آموزشگاه‌های فرهنگی و هنری استان تهران. پدیدار شد.