تاریخچه زیورآلات سنتی
زیورآلات سنتی زیر شاخه هنر صناعی فلزگری است که توسط مواد گرانبهایی چون طلا و دربرخی مواقع نقره ساخته می‌شود و برای تزئین و ترصیع آن از سنگ‌های گرانبهایی مانند فیروزه – یاقوت – عقیق استفاده می‌کنند.
در برخی از نقاط جغرافیایی ایران بنا به وضعیت خاص سنتی و فرهنگی، ساکنان آن از نمونه اشیای تزئینی برای البسه و زینت مردمان استفاده می‌کنند که پایبندی به آن به منزله‌ی حفظ ارزش های معنوی و نمادین اینگونه از دست ساخته‌های هنری است. این گونه زیورآلات سنتی با ابزار ساده‌ای تهیه می‌شوند و دربخش‌هایی از آن بنا به ذوق و سلیقه هنرمندان از مشخصه‌های تصویری خاصی استفاده می‌شود که به نوعی پیوند فرهنگی بین نقش و طرح‌های زیورآلات اصیل منطقه می‌باشد.
در زنجان انگشتر سازی و ساخت زیورآلات ملیله طلا و نقره سابقه‌ی طولانی داشته و در سال‌های اخیر نیز تراش سنگ‌های قیمتی و نیمه قیمتی نیز از رونق خوبی برخوردار بوده است.
زیورآلات سنتی علاوه بر طلا ،از جنس نقره و طلای عیار پائین نیز ساخته می‌شوند. بطور کلی نحوه‌ی ساخت زیور الات سنتی در هفت مرحله و توسط افراد مختلفی انجام می گیرد تا یک اثر زیبا و با ارزش شکل گیرد.
این مراحل عبارتند از:
۱- طراحی
۲- ماکت سازی
۳- اجرا
۴- میناکاری
۵–مرصع کاری
۶- تمیزکاری(پرداخت)
۷- سرهم سازی قطعات
