تاریخچه ملیله سازی
ملیله سازی یکی از ارزشمندترین صنایع دستی اصفهان و یکی از ظریف‌ترین صنایع فلزی ایران است. این هنر که در ساخت ظروف و وسایل تزیینی نقره به کار گرفته می‌شود، آن‌قدر ظریف و زیبا است که امکان ندارد نظر شما را به خود جذب نکند. ملیله سازی از کنار هم قرار گرفتن تعداد بسیار زیادی مفتول نقره در قالب ریز نقش‌هایی چون اشک، جغه، برگ، پیچک و غنچه به دست می‌آید.
پیشینه ملیله سازی در ایران به صدها سال برمی‌گردد. این هنر تا قبل از دوره پهلوی در شهر زنجان رواج داشت؛ اما در زمان حکومت رضاخان با مهاجرت تعدادی از استادکاران این عرصه به اصفهان و تهران، در دیگر شهرها نیز رونق گرفت.
برای تهیه نوار ملیله، نقره با عیار ۱۰۰ را ذوب می‌کنند و به‌شکل مفتول درمی‌آورند. سپس آن را حرارت و از میان دستگاهی مخصوص عبور می‌دهند تا نوار ملیله به دست آید. در ادامه قالب موردنظر روی یک صفحه مسی قرار می‌گیرد و تمام سطح آن موم‌اندود می‌شود. نواری با پهنای بیش از نوار ملیله در اطراف قالب قرار می‌گیرد تا شکل قالب را به خود بگیرد و در موم فرو رود. نوارهای ملیله متناسب با طرح مورد نظر و با دقت در قالب چیده می‌شوند و سپس تمام سطح قالب با پودر تنکا (پایان آورنده نقطه ذوب لحیم نقره) و گرد لحیم پوشانده می‌شود. قالب در کوره گذاشته می‌شود تا گرده لحیم ذوب شود و پیچ‌ها به هم متصل شوند.