تاریخچه کاشیکاری سنتی
کاشیکاری و طراحی سنتی آن، یکی از آرایههای بهکار رفته در معماری اسلامی است و قدمتی دیرینه دارد. صنعتگران و هنرمندان دوره هخامنشی، مبتکر و سازنده کاشی بودهاند. هنر کاشیکاری در دوره تیموریان پیشرفت کرد و در دوره صفویه به اوج زیبایی خود رسید. برخی مورخان بر این باورهستند که نام کاشی، از نام شهر کاشان گرفته شده است.
کاشیکاری سنتی با طرح و نقوش اسلامی، آیات قرآن و ادعیه، در معماری مساجد و اماکن متبرکه بهوفور استفاده شده است. از عمده طرحهای کاشیکاری سنتی میتوان به کاشی معرق، هفت رنگی، زیر رنگی، نره و غاز مغازی اشاره کرد.
امروزه تابلوهای زیبا و چشم نوازی با قطعات کاشی سنتی، در طرحها و اندازههای مختلف طراحی و تولید میشوند و طرفداران زیادی دارند. از این تابلوها نیز میتوان بهعنوان سوغات مشهد یاد کرد. هنرمندان کاشی کار، در این تابلوها، با ترکیب سنت و مدرنیته، جلوههای زیبایی خلق میکنند.