تاریخچه قالی‌بافی
قالی‌بافی یکی از هنرهای اصیل دستی ایرانیان است که از گذشته‌های دور تا به امروز همیشه یکی از اجزای ثابت کاخ‌های پادشاهان و حکمرانان سراسر جهان بوده است. قالی ایرانی پس از گذشت قرن‌ها کماکان جایگاه ویژه‌ای در میان هنرهای جهانی دارد. اصفهان یکی از مهم‌ترین مراکز قالی‌بافی در ایران در زمان حکومت پادشاهان صفوی بوده است. در آن دوران، کارگاه‌های قالی‌بافی زیادی در اصفهان وجود داشتند و قالی‌های نفیس بسیاری به‌ویژه قالی‌های زربافت تولید می‌کردند.
هنرمندان اصفهانی سبک خاصی را در قالی‌بافی دنبال می‌کنند و رنگ‌بندی‌های استفاده شده در قالی‌های اصفهان، کاشان و نائین با شهرهای دیگر متفاوت است. تعداد رنگ‌های انتخاب شده در قالی‌های اصفهان بسیار محدود هستند و به‌ندرت از رنگ‌های طبیعی استفاده می‌شود. یکی از طرح‌های رایج در قالی‌ها و قالیچه‌های اصفهان، طرح‌های شاه عباسی هستند.
سابقه قالی‌بافی در جوشقان از توابع اصفهان به پیش از زمان حکومت صفویان برمی‌گردد؛ البته در زمان شاه عباس قالی‌بافی در این منطقه رونق یافت و کارگاه‌های بسیاری در جوشقان فعال بودند. جالب است بدانید که تعداد زیادی از قالی‌های جوشقان در حال حاضر در موزه‌های اروپا و آمریکا هستند و هر سال علاقه‌مندان بسیاری از آن‌ها دیدن می‌کنند.