میناکاری
هنر میناکاری در دوران صفویه اهمت زیادی پیدا کرد و از آن زمان تاکنون طرفداران بسیاری دارد. در میناکاری از فلزاتی مثل طلا، مس، نقره، استیل، آلومینیوم، مفرغ، برنج و برنز استفاده می‌شود که فلز مس اغلب به‌خاطر دوام و استحکام، شکل‌پذیر‌ی، چکش‌خواری و قابلیت ورقه‌شدن، بهترین گزینه است.
برای تهیه یک اثر، فلزی به‌شکل و اندازه مورد نظر ساخته می‌شود و پس از آن لعاب سفیدرنگی به نام لعاب آستر روی آن می‌آید. بعد آن را در کوره‌ای با حداکثر حرارت ۷۵۰ درجه سانتی‌گراد قرار می‌دهند و در ادامه از کوره خارج می‌کنند و با لعاب مرغوب‌تری می‌پوشانند و مجددا در کوره می‌گذارند. لعاب‌کاری معمولا چندین بار تکرار می‌شود. پس از طی این مراحل، میناکار روی فلز لعاب‌دیده، طرح و نقش می‌اندازد. ظروف مینایی بعد از نقاشی، به کوره فرستاده می‌شوند تا رنگ‌ها به‌شکل مطلوب درآیند.