تاریخچه مینیاتور و نگارگری
نگارگری و مینیاتور، نقاشی‌های زیبا و تصاویر ظریف و دقیقی هستند که در گذشته‌های دور برای به تصویر کشیدن مطالب کتاب‌های مختلف به‌خصوص با موضوعات ادبی، حماسی و داستانی استفاده می‌شدند. هنرمندان تذهیب کار نیز به طراحی حاشیه‌های زیبا با نقوش سنتی می‌پرداختند و متن کتاب‌ها نیز توسط هنرمندان خوشنویس خطاطی می‌شد. هنر مینیاتور که پیشینه آن به دوران قبل از ظهور اسلام برمی‌گردد در شهرهای اصفهان، شیراز، تبریز، قزوین و هرات از رونق بسیاری برخوردار است. برای نگارگری معمولا از چوب، عاج، فیبر و استخوان استفاده می‌شود.
آثار مینیاتور ارزشمند فراوانی در طی قرون متمادی در ایران خلق شدند که متاسفانه برخی از آن‌ها با روی کار آمدن پادشاهان مختلف یا یورش دشمنان از بین رفته‌اند. امروزه مینیاتور در کنار و حاشیه تابلوها و دیگر اشیای تزیینی مزین به خاتم کاری، قلمزنی، فیروزه کوبی و غیره دیده می‌شود.
خوشنویسی و نستعلیق نیز یکی از صنایع دستی اصفهان است که در دوره صفویه به اوج خود رسید. از آن زمان تاکنون آثار خوشنویسی فراوانی چون تیبه‌ها، تابلوهای خوشنویسی و کتاب‌های گوناگون توسط خوشنویسان به رشته تحریر درآمده است.