تاریخچه منبت کاری
منبت کاری (Woodcarving) یکی دیگر از صنایع دستی محبوب اصفهان است که در شکل‌ها و طرح‌های متنوعی ساخته می‌شود. این هنر که در شاخه هنرهای صنایع دستی چوبی قرار می‌گیرد با کنده‌کاری روی چوب و ایجاد پستی و بلندی‌های هنرمندانه روی آن انجام می‌شود.
پیشینه منبت کاری در ایران به هزاران سال قبل برمی‌گردد و آثار این هنر روی دسته شمشیرها، نیزه‌ها و سپرهای چوبی ارتشیان مادها و هخامنشیان دیده می‌شود. گفته می‌شود که منبت کاری در شهر ملایر در ایران آغاز شد. این شهر در سال ۱۳۹۱ به‌عنوان شهر ملی منبت و پایتخت مبل و منبت ایران در لیست شهرهای صنایع دستی کشور به ثبت رسید. منبت گل و مرغ ملایر یکی از کهن‌ترین سبک‌های منبت ایران به شمار می‌آید. منبت کاری در ملایر بیشتر در صنعت مبل سازی است؛ در حالی که شهرهایی مانند گلپایگان و آباده بیش از ۸۰۰ سال است که این هنر را برای ساخت تابلو، قاب و منبت‌های تزیینی به کار می‌گیرند.
طرح‌ها و نقوش زیبا در هنر منبت کاری اصیل طرح‌های اسلیمی، ختایی و سایر نقوش سنتی است؛ اما متاسفانه استفاده از این نقوش در حال فراموشی است و این روزها طرح‌های خارجی جای آن‌ها را گرفته‌اند. در این هنر، چوب درخت‌ها و گیاهان مختلف (آبنوس، فوفل، بقم، شمشاد، عناب و گردو) با رنگ‌های گوناگون به‌گونه‌ای در کنار هم قرار داده می‌شوند که طرح مورد نظر به زیبایی پیاده شود. چوب مورد استفاده در منبت کاری باید محکم و بدون گره باشد.
در نوعی از منبت کاری به‌جای کنده‌کاری زمینه چوب و برجسته کردن نقش مورد نظر، چوب‌های مختلف را با رنگ‌های گوناگون طبیعی آن می‌برند و کنار هم قرار می‌دهند. در این نوع جدید منبت کاری از چوب‌های شمشاد برای رنگ زرد و عناب برای رنگ قرمز استفاده می‌کنند.